آرام بند

آرام بند

آرام بند همان طور که از نام آن به نظر می رسد، وسیله‌ای برای بستن درب به صورت آرام و خودکار است.

البته آرام بندهای جدید می توانند کارهای بیشتری نیز انجام دهند.

به عنوان مثال برخی از آنها می توانند درب را باز نگه دارند، برخی به صورت خودکار درب را باز می‌کنند و حتی مواردی وجود دارد که به آلارم های وقوع آتش واکنش نشان می دهند.

از زمان اختراع درها، نیاز به بسته باقی ماندن آنها وجود داشته است.

قبل از ابداع این دستگاه ، از دستگاهی که از فنر و وزنه ساخته شده بود برای بسته نگه داشتن درها استفاده می شد.

این دستگاه‌ها خیلی کند بودند و سر و صدای زیادی هنگام بسته شدن درها ایجاد می‌کردند.

اما مخترعین دستگاه‌های اولیه را بهبود دادند و آنها خیلی زود کارآمد و سریع‌تر شدند.

بین سال‌های 1873 و 1916 آرام بند ها زشت ، پر سر و صدا و غیر قابل اعتماد بودند. آن ها هیچ شباهتی به دستگاه‌های ظریف و کارآمد امروزی نداشتند.

اداره ثبت اختراعات آمریکا در 25 نوامبر 1873 اولین این دستگاه را در این کشور به نام فرانسیس ریچاردز صادر کرد.

ساختار آرام بند

این دستگاه از یک پوسته لوله‌ای شکل تشکیل شده بود که درون آن یک فنر و پیچ قرار داشت. در 15 ژوئن 1880، اداره ثبت اختراعات، اختراع دیگری به نام لوئیس سی نورتون ثبت کرد. آن شباهت زیادی به آرام بند پنوماتیک امروزی داشت.

در این اختراع از فشار هوا در سیلندر برای کنترل کردن سرعت و شدت بستن درب و بسته نگه داشتن آن استفاده شده بود. همینطور فشار هوا مانع از بسته شدن درب می شد.

نورتون طی سال‌های بعد عملکرد باز و بسته شدن و کنترل سرعت آرام بند خود را بهبود بخشید. وی در 17 ژوئن 1882، نخستین شرکت ساخت این دستگاه را تاسیس کرد و از ادوارد گیلون برای توسعه آن کمک گرفت.

بعدها آن‌ها از فنر پیچشی خارجی روی بازو به جای سیلندر استفاده کردند.

انواع آرام بند

آرام بندهای امروزی از فنر، سیلندر، پیستون و روغن هیدرولیک ساخته شده اند. در دو دسته نمایان و پنهان دسته بندی می‌شوند. مدل نمایان دارای انواع زیر است:

  • بازوی ملخی
  • بازوی کشویی
  • بازوی غلطکی

آرام بند های پنهان نیز دارای انواع مدل پنهان شده در سطح زیرین درب، پنهان شده در فریم و لنگه درب و لولا است.